ATLIKARINCA
Empati sayesinde çocuklar ahlak gelişimi, sosyal gelişimi, kendi aralarında işbirliği ve toplum değerlerini daha doğru şekilde kazanmış olurlar. Uzmanlar çocukların bu yeteneğe sahip olarak mı doğduklarını yoksa çok küçük yaşta bunu öğrenmiş olabilmeleri konusunda ayrı ayrı görüş bildirmişlerdir.
Örneğin bir çocuk arkadaşının bahçede düştüğünü görür ve ağlayan arkadaşıyla birlikte ağlar. Bu aile bireylerinden birinin üzülmesi kırılması sonucunda çocuğunda üzüldüğünü gözlemleriz. Bilim adamı Hoffman'a göre bebekler yaşamlarının ilk yıllarında kendilerinden başkalarını ayırt edemezler ve birinin acı çekerken gördüklerinde ya da zorluk çekerken aynı duyguyu kendileri de yaşamış gibi hissederler ve rahatlatılmaya ihtiyaç duyarlar demiştir.
Ama daha da önemlisi anneyseniz ve çocuğunuz varsa onunla iyi bir şekilde empati kurabilmenizdir. Belli dönemlerde onlara güzel bir gelecek sağlamak iyi yetiştirmek konusunda endişeler yaşarız. Paniklemiş olduğumuzu bu minik dâhiler ise gayet iyi sezinlerler. Oysaki onlarla empati kurarak aynı duygularla hareket etmek bizim işimizi çok daha fazla kolaylaştıracaktır.
Hiç unutmuyorum dört yaşlarında varım yokum diyebilirim ve atlıkarıncaya ilk biniyorum sonra tekrardan binmek istedim. Annem tamam artık yeterli dediğinde dedem ya olur mu binsinler çocuk onlar demişti. Çocuğu kendini çocuk yerine koymakla anlayabilirsiniz. Demek ki dedem o zamanlar çocuk ruhunu keşfetmişti. Neden derseniz benim için bir sefer iki sefer olması önemli değildi. Önemli olan atlıkarıncadaki atları gerçek sanmış olmam ve onlardan ayrılmak istemeyişimdi. Onda çalan müzik beni başka bir dünyada başka bir masalda uçan bir kuşa dönüştürmüştü diyebilirim.
Ölçülü ilişkilerinde oluşumunda empatinin Türkçe deyişiyle duygudaşlığın önemi büyüktür. Sıkıntılı dönemlerinde insanın kendini onun yerine koyarak daha da sıkıntısını artırmayacak şekilde hareket de bulunabilmesi sayesinde karşılıklı anlayışlı birliktelikler oluşabilir.
Benim en çok dikkatimi çeken 10 dakikada bir çocuğun ağzına bir şeylerin tıkıştırılması bazen bizler onların sanırım bebek değil de başka bir canlı türü olduğunu düşünüyoruz. Empati yapıp da biz ne kadar zamanda acıkıyorsak en azından onun 2 katı gibi bir yemek programı uygulamak yerine ya obez nesiller oluşturuyoruz ya da çocukları hırçınlaştırıyoruz. Bir arkadaşım bir sohbet esnasında sevginin de fazlası zararlı demişti. Şimdi gülümseyerek anımsıyorum demek ki fazla sevgi fazla yemek olarak dönebiliyormuş diyorum.
Şimdi anlıyorum ki fazla sevgimizden her şeyi miktarının da fazla uygulamamızdan da sorunlarla karşılaşabiliyoruz. Empati kurmak çocukla anne arasındaki güven ilişkisini de güçlendirir. Anne çocuğun yerine kendini koyduğu zaman çocuğun isteklerinde yerinde yeterli ve zamanında görülmüş olur. En önemlisi biz kavramının gelişmesini sağlar.
Bugün empati ve çocuk konusunu işlemeye çalıştık. çocuklarda empati, ebeveynlerde empati, bayağı geniş bir konu olmasına rağmen kısaca anlatmak istedim. Sadece çocuklar için değil birbirimizle olan ilişkilerimizi de duygudaş olmaya çalışalım diyorum.
Dostça kalın?